Kiedy startowała runda wiosenna ja ostro harowałem w szpitalu rehabilitacyjnym w Zakopanym, ale już wówczas obiecałem sobie, że zrobię co w mojej mocy, aby na żywo obejrzeć taką samą liczbę meczów, jaką z konieczności opuścić musiałem na naszym stadionie. Postanowienie moje udało się wprowadzić w życie, lecz nie tylko z tego powodu pojawiłem się w Łęcznej. https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=pfbid0MM5EW68warYYMNbNEEwiZF1Cibfmyi4b2pZpu61YADkTuRaV1w4LUwKev2XrL1REl&
Poza obowiązkową grupą fundacyjną na ten ostatni akcent sezonu zasadniczego na Lubelszczyznę podążyła spora liczba sympatyków Wisełki, a z pewnością byłoby nas więcej, jednak ze względów oszczędnościowo-finansowych gospodarze nie otwarli całego obiektu 🙁 Dziwne, ale takie mamy czasy i taki klimat. https://twitter.com/pawel_kekus/status/1664917900925317120″”>https://twitter.com/pawel_kekus/status/1664917900925317120 https://twitter.com/pawel_kekus/status/1665277951133331457″”>https://twitter.com/pawel_kekus/status/1665277951133331457
Czas, abym nawiązał do tytułu tegoż wpisu, ponieważ choćby na tym meczu, po raz nie wiem który, przekonałem się, że nie mógłbym kibicować innemu klubowi, ponieważ: tylko nasz hymn zarówno a capella, jak i z podkładem muzycznym powoduje u mnie „”to coś””, siedząc w niewielkiej odległości od kibiców Górnika Łęczna po ludzku było mi ich szkoda, że 80% ich dopingu jest anty, a jak już zmieniali repertuar, to przyśpiewki typu „”usia-siusia, nasz Górniczek””, brzmiały więcej niż słabo, ich gniazdowy tak potwornie fałszuje, że wprost nie da się tego opisać, to trzeba usłyszeć, albo może lepiej nie, choć nasza grupa usadowiona została w odległym miejscu od większości naszych kibiców, nasz kapitan z Luisem Fernandezem i innymi nie miał problemu, aby przebiec całą długość boiska i również z nami zbić piątkę i wspólnie cieszyć się po zwycięstwie. P.S. Tym samym zainspirowali piłkarzy Górnika Łęczna, aby i ci podziękowali swoim kibicom 🙂
Połknięta lektura: Harlan Coben „Krótka piłka”